ილუზია

როდესაც ყოველდღიურობის ილუზია ნარევი ვარდისფერი სათვალე მოვიხსენი და ჩემი ქვეცნობიერის იდუმალებას გარეთ გამოსვლის საშუალება მივეცი,  სწორედ მაშინ ვიგრძენი უმექმედობით გამოწვეული სასიამოვნო ნირვანა. ხმაურიან  ყოველდღიურობას გამოთიშული, სულის სიცარიელე იდუმალი შეგრძნებით მივსებდა მთელ სხეულს. ვიწექი საწოლზე და ჰადესის სამეფოში მოფარფატე სრულ ნეტარებაში ჩაძირული, ღიმილით ბაგე გაპობილი ირგვლივ გამეფებული სიჩიმის აღქმით ვტკბებოდი. შეგრძნება მანამ გასტანდა სანამ გარშემო მყოფები ჩემში ხელების ფათურს დაიწყებდნენ, ამიტომაც ამ სიამოვნების გასაგრძელებლად წამის გაჩერება მესაჭიროებოდა.  ნეგატიური დღე...  ჩემი ქვეცნობიერი მოითხოვდა რომ ამ წამს ასეთი ვყოფილიყავი და ცნობიერი  შეძლებისდაგვარად ემორჩილებოდა.
ეს იყო წამი, ნეტარი წამი, უმიზეზოდ წარმოქმნილი დუმილის მთელი დღე. სასიამოვნოდ გაჯერებული, დასვენებული ტვინის აქტიური უჯრედების პასიურ მდგომარეობაში ყოფნა. არასოდეს ვყოფილვარ ასე კარგად. არ ხარ ათას ნიღაბს ამოფარებული მაიმუნი, ადამიანი ხარ...
    ხვალ რა იქნება? რა მნიშვნელობა აქვს... საუკეთესო შემთხვევაში ისევ გავიკეთებ ილუზია ნარევ ყოველდღიურობის ვარდისფერ სათვალეს. - და შენ რას იზავ?...

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

სიჩუმის ზღვარი

   საკუთარ არსებაში ხეტიალით, გრძნობებისა და შეგრძნებების შესწვალით, გათავისებით, მართვით სულისა და გონების მორჩილებით, ენის წვერზე მომდგარი სიტყვების უკუგდებით, სიბრაზის დახშობით, შეკავებული ცრემლით, ართქმული სათქმელით...   სიჩუმის ზღვარი...    ზღაპრების შეთხზვა რალური თუ გამოგონილი ამბებით საუკეთესო საშუალებაა წარსულის მოგონებებთან ერთად შეინარჩუნო ფანტაზიის უნარი.         უძილობით სახე დასიებული შუახნის ქალბატონი თავის პატარა შვილს რომელიც გვიან ასაკში გააჩინა ეზოში უხალისოდ ასეირნებს. სახეზე აწერია დაჯდომის ან დაწოლის გაუსაძლისი  სურვილი რომელსაც მხოლოდ თავისი პატარა ვაჟის გამო უკუაგდებს და მოთმინებით ებრძვის სხეულისა თუ სულის დაღლილობას. გარემოს ყურდღებით ათვალიერებს და ამით დანაკლისის თუ ინტერესის არეალს ივსებს. ალბათ დედაჩემიც ასე იქცეოდა.       დედა მაგიდასთან ზის და სააღდგომო პასკის ცომს ამუშავებს. მთელი მონდომებით, სიყვარულით და ღიღინით ეპყრომა მას. თითქოს ეფერება, სასიამოვნო სანახავია მისი ადრენალით აღსავ...
Далее...

სასიმინდე

სახლი სადაც გავიზარდე იმდენად ვეებერთელა იყო ადამიანთა იმ რაოდენობისთვის რომლებიც ამ სახლში ვცხოვრობდით, რომ ძალიან მარტივად შესაძლებელი იყო დღე ისე გასულიყო საკუთარი ძმა ვერც მენახა.  მაღალი ჭერით, განუსაზღვრელი რაოდენობის ოთახებითა და გარს შემორტყმული ვეებერთალა ხეებით ოდნავ საშიშსაც კი ხდიდა მას, მაგრამ ამასთან ერთად საინტერესოს. სახლს გარშემო დიდი აივანი ერტყა რომელიც თავის დროზე სანამ მიწათმოქმედი ბაბუაჩემი ჯერ კიდევ ამძიმებდა თავისი არსებობით დედამიწას, დაფარული იყო ულამაზესი ტალავერით. ყურძნით დახუნძლული აივანი იყო ის ადგილი რომელსაც გაღვიძებისთანავე ვხედავდი და საოცარ სიმშვიდეს და ჰარმონიულობას მძენდა. უშველებელი ეზო, ლამაზად მოვლილი მდელოთი, ხილის ნაირსახეობებითა და პირუტყვის სრული აღრევით. ეს ის ყველაფერი იყო რაშიც ბაბუაჩემს ბადალი არ ყავდა.      სახლის უკან მაღალ ფეხებზე სასიმინდე იდგა, სადაც ბაბუჩემს მოთავსებული ქონდა ათასგვარი ხარახურა. ტომრებში მოთავსებული სიმინდი ზამთრის მარაგისთვის, დიდ ბოცებში ჩასხმული სისხლისფერი ღვინო რომელსაც თავად ხდიდა, ჭერში ...
Далее...

კატა :) :) :)

Изображение
   ღამეული ფიქრებიდან ჯერ კიდევ გამოურკვეველს, ჩემი დის საზიზღარი კატა ფეხებქვეშ თავისი გაფუებული კუდის ხახუნით მთელი დღის განწყობას სახე მონგრული იერსახით მაწყებინებს. არ მიყვარს ცხოველები, განსაკუთრებით კი კატები. -მოაშორე აქედან ეს კატა, რამდენჯერ გთხოვო. გავძახი საპირფარეშოში შესულ ანას. -ნერვოზი გაქვს. ისმის შიგნიდან აუღელვებელი ტონი. ცარიელი ყავის კოლოფს სინანულით დავცქერი და მახსენდება რომ უკვე მეხუთე დღეა ყავის ყიდვა მავიწყდება.  აივანზე გავდივარ და გამოსაფხიზლებლად სხეულის გრეხვას ვიწყებ. ავტომობილებით გადაჭედილ ეზოს დაშლილი ნაწილების ნაგავსაყრელის იერი უფრო აქვს ვიდრე კორპუსის ეზოსი.  კარზე ზარია.  უხალისოდ მივდივარ და გზად საფულეს ვიღებ,  კარს ვაღებ, მეზობელს ვუღიმი და ქირის  ფულს  ვაწვდი. -დამინახეთ?  ამბობს და თან ფულს ითვლის. -არა, მაგრამ დღეს 10 რიცხვია. ვამბობ ღიმილით შემდეგ კი ვამატებ.  სხვა ვერავინ იქნებოდა ამ დილა ადრიან თუ არა თქვენ. სათვალეს ისწორებს და გვერდით კარებში  უჩინარდება. პირსახოცშემოხვეული ჩე...
Далее...